In deze zaak werd een schorsings- en vernietigingsberoep ingediend door klagers tegen een (regulariserende) stedenbouwkundige vergunning, afgeleverd door een gemeente. Nadat de auditeur besloot dat de ingeroepen middelen tegen de stedenbouwkundige vergunning kennelijk gegrond waren, werd door de klagers, na ingebrekestelling van de betrokken gemeente, een mileustakingsprocedure ingeleid. Heel concreet betekent dit dat de klagers, namens de gemeente, zich beroepen op de onwettigheid van de stedenbouwkundige vergunning... van de gemeente teneinde de staking (stillegging) van de bouwwerken te bekomen.
De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen stelt:
"De uiteindelijk door de gemeente toegestane regularisatie werd door eisers aangevochten voor de Raad van State waarbij de toegekende bouwvergunning mogelijk kan nietig verklaard worden.
De rechtbank is evenwel van oordeel dat van de gemeente niet kan verwacht worden dat deze reeds een milieustakingsvordering voor de kortgedingrechter zou indienen, alvorens het resultaat af te wachten van de procedure voor de Raad van State aangaande de door haar zelf verleende bouwvergunning.
Op heden kan er dan ook nog niet gesproken worden van enig stilzitten of ingebreke blijven van de gemeente".
Eén van de voorwaarden om een milieustakingsvordering in te stellen namens de gemeente is precies het ingebreke blijven van de gemeente. De vordering werd als onontvankelijk verworpen.
Referentie: Vz. Mechelen 19 november 2009, ng. (PUB502056)